18. Τον Θεό σας τον Straight !

Χρόνια νιώθω , πως υπάρχουν δύο Θεοί. Ο Θεός ο straight και ο Θεός  ο διαφορετικός .

Ο Θεός ο straight είναι λευκός άντρας και απεικονίζεται σαν  παππούλης με λευκά μακριά μαλλιά και αυστηρή έκφραση. Αυτός ο  Θεός τα ξέρει όλα και για το καλό μας πολλές φορές μας βασανίζει  και ρίχνει του κόσμου τα δεινά , ακόμη και σε αθώους  και σε παιδιά, για να μας δοκιμάσει. Αν φανούμε πιστοί , ολιγαρκείς, υπομονετικοί και ταπεινοί , θα πάμε στον παράδεισο. Αφού πεθάνουμε. Αλλιώς πάμε στην κόλαση.

Ο Θεός ο διαφορετικός  είναι γυναίκα , μοιάζει με Ρομά ή Λατινοαμερικάνα, χαμογελά  και  πιθανόν είναι Λεσβία. Δεν έχει ιδέα για το μέλλον. Χορεύει  χτυπώντας  τα πόδια της στο έδαφος . Έτσι έφτιαξε το Γκραν Κάνυον. Κάνει λάθη διαρκώς κι όταν ζωγραφίζει πίνοντας τσίπουρο ή τεκίλα ,φτιάχνει κάτι ασυναρτησίες σαν το ουράνιο τόξο. Όταν θέλει να τραγουδήσει γεννιούνται τύποι σαν τον Jim Morrison και τον Freddie Mercury. Διαλαλεί  πως ,παράδεισος είναι  να απαρνηθείς τώρα  να υποδύεσαι τον εαυτό, που σου όρισαν άλλοι  , να χαίρεσαι τον έρωτα και να διαφυλάσσεις τη διαφορετικότητα.

Είδα τα βίντεο για τον Άκη Κώστογλου  ,από το ιστολόγιο «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο». Από το 2008…Δεν είχα ιδέα. Γιατί; Υποτίθεται , ενημερώνομαι… Τι γίνεται τώρα με αυτό τον άνθρωπο; Ζει ακόμη στο κωλοχώρι του; Υπόκειται τις βιαιότητες και τους εξευτελισμούς; Τι κάνουμε εμείς ;

-“Βάλτε φωτιά στο σπίτι του πούστη!» Πώς θα ήταν, αν κάποιοι το φώναζαν αυτό για μας;  Πού ζούμε; Γιατί τόσα gay pride; Γιατί  δεν τον βγάλαμε μπροστά αυτόν τον άνθρωπο, να μιλήσει; Διαβάζοντας για τη ζωή του ,  τη  σωματική και λεκτική βία  με κυρίευσε θυμός. Πολύς θυμός. Όταν θυμώνω βρίζω. Το Θεό των straight. Τον τιμωρό αθώων. Το Θεό σας .

-Γαμώ το Θεό σου  ,ελληνική κοινωνία, που  βασανίζεις κι ανέχεσαι να βασανίζονται άνθρωποι ,που απλά είναι διαφορετικοί.

-Γαμώ το Θεό σου  ,ελληνίδα δασκάλα, του κωλοχωρίου της Πελοποννήσου και πάσης Ελλάδος ,  που δε βγήκες να υπερασπιστείς ,το παιδί που είναι θύμα εκφοβισμού και βίας και κατά τα άλλα συμμετέχεις υποχρεωτικά σε ευρωπαϊκά προγράμματα για το bulling.

-Γαμώ το Θεό σου  ,Ελληνίδα μάνα , που καμαρώνεις για τα αθλητικά και μαθησιακά  επιτεύγματα του γιου σου κι επιτρέπεις να φτύνουν το γιο της διπλανής, επειδή έχει διαφορετικές επιθυμίες.

-Γαμώ το Θεό σου τον straight, Ελληνίδα λεσβία,  –γιατί αυτόν το Θεό πιστεύεις- που μπαίνεις στο lesbian.gr την επομένη της Γιουροβίζιον με nickname  « Paoktsou» και μιλάς για «άσχημη εικόνα και κακό πρότυπο για τα παιδιά» αναφερόμενη στην Conchita. Στο χωριό σου οι  Λεσβίες –Παοκτσούδες είναι καλό πρότυπο;

- Γαμώ το Θεό σου τον straight, Έλληνα gay  , –γιατί αυτόν το Θεό πιστεύεις- που περπατάγαμε μαζί στη Σταδίου κι άλλαξες πεζοδρόμιο ,όταν επιτέθηκαν λεκτικά σε «κραγμένη» ,όπως αποκάλεσες κάποιον με τα ίδια γούστα με σένα,  και δεν ήρθες να τον υπερασπιστούμε.

-Γαμώ το Θεό σας ελληναράδες , ορθόδοξοι και καθωσπρέπει «κανονικοί» άντρες , που δεν έχετε ούτε μια υποψία από τα αρχίδια του Άκη , που τολμά να ομολογεί αυτό που γουστάρει.

17. Το κουρεύει άραγε το γκαζόν;

Σκεφτόμουν μέρες να κάνω ένα ποστ σχετικά με το φλερτ σε ανοιχτούς χώρους. Για τις σκέψεις  που περνάνε από το νου , για το πόσο προχωρημένο ή φευγάτο  μπορεί να είναι το μυαλό σε σχέση με την πραγματικότητα. Οι περισσότερες γυναίκες είναι διστακτικές στο να φλερτάρουν. Το έχω συζητήσει  και το διάβασα προσφάτως στο  «Μπλογκ Σκέψεων» , όπου περιγράφει παραστατικά  μια  εμπειρία  η Κύπρια μπλόγκερ( η οποία παρεμπιπτόντως πρέπει να γράφει συχνότερα, γιατί ειδικά το χιούμορ της σπάει κόκαλα).

Βρίσκεσαι λοιπόν σε δημόσιο χώρο ,κοιτάς την άλλη , σε κοιτά , σ’ αρέσει κι εμφανίζεται  γύρω της ένα  τεράστιο ουράνιο τόξο, πάνω στο οποίο άγγελοι με άρπες παίζουν μουσική ροκ. Και εκεί που χαμογελάς , νάτες κάτω από την υπέροχη εικόνα εκείνες οι γαμημένες λεζάντες: «Κι αν κάνω λάθος; Αν είναι str8; Αν γίνω ρεζίλι;»

Δεν ξέρω πόσο ελεύθερα φλερτάρουν οι gay άντρες αλλά στις γυναίκες συμβαίνει. Μου συνέβαινε κι εμένα στην έναρξη της  εφαρμοσμένης λεσβιοσύνης μου. Μέχρι που ένα γεγονός με συγκλόνισε και μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου. Έκτοτε δε διστάζω να πλησιάσω και να μιλήσω στη γυναίκα που μ΄ αρέσει. Και δεν φρενάρω, ακόμη κι αν πει πως είναι str8 , εάν η διαίσθησή μου λέει το αντίθετο. Εξάλλου str8 μου δήλωσε πως ήταν κάποια με την οποία τελικά έκανα σχέση και συζούσαμε.

Μου έλεγε πρόσφατα μια κοπέλα πως «δεν την πλησιάζει ούτε θηλυκή μύγα γιατί δείχνει  εντελώς str8» . Αναρωτιέμαι : Τελικά πόσο αυτοπεριοριζόμαστε με την εσωτερίκευση των ετεροκανονικών στερεοτύπων;  Πόσες ευκαιρίες χάνουμε να γνωρίσουμε πρόσωπα , που μπορεί να  μας εμπλουτίσουν με εμπειρίες  μοναδικές ; Φυσικά δεν κριτικάρω την συμπεριφορά κανενός, γιατί οι  χαρακτήρες διαφέρουν.

Το ρεζουμέ είναι πως από τη μέρα που αποφάσισα πως η ζωή είναι  μικρή για να την ξοδέψω μετανιώνοντας για όσα δεν έκανα , άλλαξε πραγματικά προς το καλύτερο ο  κόσμος. Αν μη τι άλλο ,οι χυλόπιτες που έφαγα φλερτάροντας μου έδωσαν αφορμή να γελώ σαν τις θυμάμαι. Γιατί οι 7 στις 10 ήταν χυλόπιτες. Οι 3 όμως ..δεν ήταν !  :) Και καμία κοπέλα δεν αντέδρασε άσχημα στο φλερτ. Το αντίθετο θα έλεγα. 

Τι γίνεται όμως ,αν «δεν» ; Εξαρτάται: Από το ένστικτο ,τη διάθεση, τις προτεραιότητες .Τελευταία φορά φλέρταρα σε  κατάστρωμα καραβιού. Πανέμορφο πλάσμα. Έμοιαζε ξένη και της μίλησα αγγλικά.  Είχα διάθεση για πλάκα .Γελούσαμε. Είπα όσες μαλακίες θα έλεγε ένα γκρηκ καμάκι συν άλλες τόσες! Μέχρι που κάποια στιγμή ,ακούω : «Ξέρεις εκτός από Ελληνίδα είμαι και str8 αλλά με εντυπωσιάζει το  θράσος σου». Πάνω που  είπα να αποθρασυνθώ κι άλλο μου για να εντυπωσιαστεί περισσότερο …ανέφερε πως είναι παντρεμένη. Εκεί …Εκεί πατάς γερά φρένο να ακουστεί το abs και βάζεις όπισθεν σαν κυρία!

Το βιντεάκι, από τα αστεία του Lword , δείχνει τη γυναικοπαρέα που τεστάρει, αν κάποια , που άρεσε στη Dana  είναι  gay. Κατέληξαν πως είναι str8, γιατί δεν πληρούσε εμφανισιακές προδιαγραφές αλλά ή ιστορία έδειξε, πως η κοπέλα τελικά ήξερε να «το κουρεύει το γκαζόν» . 

                                   

16. ---E2---

Ο ιδρώτας κυλούσε αργά απ’ το μέτωπο στα μάτια την ώρα του μεσημεριού , που ήμουν πλαγιασμένη στην ακρογιαλιά .Η άμμος ,απολαυστικά θερμή κάτω από το σώμα , συνωμοτούσε τέλεια με τον ήλιο από πάνω , που αποφάσισαν να με  αναζωογονήσουν γενναιόδωρα . Οι ακτίδες με τύφλωναν μα δεχόμουν με ευγνωμοσύνη τη διείσδυση  κι ας έκλεινα τα βλέφαρα. Έπινα την καυτή μέρα  σαν τσάι  νύχτας χειμωνιάτικης, σερβιρισμένο σε αχνιστό φλιτζάνι , που καίει τα δάχτυλα μα είναι  βάλσαμο εντός , σαν το προσφέρει απλόχερα, γυμνή πάνω σε γαλαζωπό σεντόνι, μια εθελόντρια ακτιβίστρια του έρωτα .Για ώρες ατελείωτες απολάμβανα μες στην αμμώδη έρημο την όαση  εκείνη…

 

Ο ουρανός γέμισε μονομιάς από χιλιάδες πράσινα φλιτζάνια ,που πήραν θέση  κι απόμειναν να αιωρούνται σε διάφορα ύψη  αλλά ουδείς ενδιαφέρθηκε για τσάι καλοκαιριάτικα κι όλοι συνέχισαν το μπάνιο τους. Δεν πρόλαβα να ασχοληθώ με τις  προθέσεις του Δημιουργού, γιατί ξάφνου ακούστηκαν φωνές πολλές : «Δελφίνι! Δελφίνι!»  Αλαφιασμένη χαρούμενα ανασηκώθηκα να δω, τι νέο απεικόνιζε ο τρισδιάστατος καμβάς. Διψούσα πολύ, μα έριξα το λιγοστό νερό στο πρόσωπό μου κοιτάζοντας την ώρα . Είχε περάσει μόλις μισό λεπτό. Μπερδεμένη ακολούθησα με το βλέμμα εκεί που εστίαζαν τα δάχτυλα των λουομένων . Είδα να βγαίνει απ΄το κύμα  και να  γονατίζει  προκλητικά πάνω στα βότσαλα μια αιθέρια ύπαρξη, που διόλου δεν έμοιαζε με δέλφινα .Δε με ενόχλησε η ανατροπή κι απόμεινα να αγναντεύω για ώρες  το αναδυόμενο θηλυκό θαύμα… 

   

Το αισθητικό γεγονός πολλαπλασίασε τη δίψα και γύρεψα να βρω νερό. Κοίταζα παράλληλα το ρολόι , που έδειχνε λιωμένο, έτοιμο να  χυθεί απ’ το χέρι μου κι ο χρόνος έμοιαζε να έχει σταματήσει πάλι . Δυο βήματα παρακεί βρήκα έναν αναμαλλιασμένο γέρο , που πούλαγε νερό .« Σταμάτησε το ρολόι μου.. » ψέλλισα γλείφοντας την αλμύρα απ’ τα  χείλη, στραμμένη προς το υγρό  κόσμημα με τις καφετί θηλές στα στήθη. 

-«Ο παράγων Ε2  πάγωσε το χρόνο κι οι εξισώσεις μας πάνε περίπατο», αποκρίθηκε αινιγματικά δίχως να με αντικρίσει καν .Ρούφηξα την οξύτητα ενός λεμονιού και τον κοίταξα .Είχε αποσβολωθεί  εξίσου από τον θαλάσσιο θησαυρό και παρατηρούσε ενθουσιασμένος . Στο πρόσωπό  του καθρεφτιζόταν ένα αμάγαλμα  έκπληξης και δίψας, καθώς του βγήκε η γλώσσα έξω… 

Πρόσθεσα μισό λίτρο ενυδάτωσης μέσα μου κι απόμεινα να κοιτώ ολόγυρα, ανασαίνοντας βαθιά ,κατακλυσμένη από πρωτόγνωρη Ενέργεια. Προσπέρασα έναν κοντό ,ηλικιωμένο κύριο με χοντρά γυαλιά ,που χόρευε βαλς με τη νεαρή κινεζούλα του υπό την σιωπηρή μελωδία βιολιού, που έπαιζε ένας τράγος. Βάδισα σταθερά προς το μπλε με τη συνοδεία μιας ροζ πεταλούδας.  Απαλλαγμένη από ενδύματα απολάμβανα προνομιακά την αντίληψη της ζώσας πραγματικότητας.
Ασυναίσθητα βάλθηκα να συλλαβίζω ηχηρά το προσλαμβάνον σκηνικό : «Η Σχετικότητα κι ο Χρόνος», « Ο Γέρος κι Θάλασσα» , « Το Μουνί και το Δελφίνι»… κι  οι πεταλούδες  όλο πλήθαιναν . Η ανάσα μου κόπηκε καθώς οι εικόνες άρχισαν να  διαδέχονται γοργά η μια την άλλη σχηματίζοντας καμπύλες σε ένα τοπίο, που συρρικνωνόταν και ξεχείλωνε ρυθμικά.
...κι εγώ αποδομήθηκα και διαιρέθηκα σε εκατομμύρια μικρές ευτυχείς μπαλίτσες , τη στιγμή που η θερινή σιωπή άρχιζε να καταβροχθίζεται από την ανυπέρβλητη  μουσική των Pink Floyd ..

 

 Επίμετρο : Ε2 =διαβάζεται εξαρχής ορθά,  απ' όσες ξέρουν και να το γλείφουν...

15. λεσβιακή spoken poetry

Θύμωσα χτες πολύ ,γιατί ενώ είχαμε κανονίσει με δυο φίλες να πάμε θέατρο τελευταία στιγμή το ακύρωσαν. Ο θυμός μου δεν κρατά πολύ αλλά.. ακούγεται. Τα άκουσαν λοιπόν : «Νόμιζα πως το χειρότερο είδος γυναίκας είναι οι αγάμητες λεσβίες. Το βλέπω σε μένα όταν μένω πάνω από μήνα χωρίς σεξ. Ανακαλώ. Το χειρότερο είδος είναι οι κακογαμημένες str8. Το βλέπω σε σας». Γελούσαν. Με αγαπούν και τις αγαπώ. Απλά δεν ήθελαν θέατρο…

 Έψαχνα το πρωί  ένα βιβλίο μεθοδολογίας . Ένα χρόνο σ’ αυτό το σπίτι κι ακόμη δε βόλεψα τα βιβλία. Μόνο τα βασικά αράδιασα σε δυο ραφιέρες. Τα υπόλοιπα σε κούτες στην αποθήκη. Άνοιξα το πρώτο χαρτόκουτο. Στάθηκα...Τεννεσσή Ουίλλιαμς ,Χένρυ Μίλλερ, Γουίλιαμ Μπάροουζ,  Τζακ Κέρουακ, Τομ Ρόμπινς, Φίλιπ Ροθ κι ο λατρεμένος μου… Τσαρλς Μπουκόφσκι. Οι Αμερικανοί που με εκτόξευαν. Που με έμαθαν να μη λυπάμαι λέξεις. Να μη φοβάμαι σκέψεις. Να περιγελώ τις ενοχές μου. Να αποδομήσω τον όρο «περιθώριο» και να δω , πόση αγνότητα κι ομορφιά υπάρχει μέσα του…

 

 Λατρεύω την αμερικάνικη λογοτεχνία. Θαρρώ, είναι αγνοημένη στον τόπο μας. Όπως και η ελληνική λογοτεχνία άλλωστε. Δεν διαβάζουμε οι Έλληνες. Το λένε οι αριθμοί πωλήσεων. Το βεβαιώνει ο λόγος μας . Ο λόγος που αναδύεται σε συζητήσεις. Ο λόγος που  αποτυπώνεται  γραπτώς σε  μπλογκς ,διαδικτυακά περιοδικά και έντυπα.Πολύς σε έκταση, φτωχός σε ουσίες . Κι όσο πιο ρηχός , τόσο πιο ευπώλητος . 

 Μέχρι πριν 3-4 χρόνια οι Έλληνες «δεν είχαμε χρόνο για διάβασμα». Τώρα με 30% ανεργία, χρόνος υπάρχει αλλά «δεν έχουμε λεφτά για βιβλία». Ακούγεται κι αυτό…Η αλήθεια είναι πως, είναι βάσανο η ανάγνωση. Θέλει  επιμονή κι αγάπη  .Θέλει να έχεις ανάγκη να καταπίνεις τις λέξεις κι  αυτές να σου γεννούν μεγαλύτερη δίψα. Σαν το κορμί της γυναίκας, που ερωτεύτηκες και σου ξυπνά διαρκώς τον πόθο..

 Anyway … σε τούτο το μπλογκ αποφάσισα να εστιάζω σε θέματα που αφορούν γυναίκες που ερωτεύονται γυναίκες. Με προβληματισμό διαπίστωσα πως δεν έχω διαβάσει λεσβίες λογοτέχνιδες. Η αλήθεια είναι πως τις αγνοώ.  Έχω διαβάσει μόνο κάποια βιβλία της Πατρίσια Κόρνγουελ, επειδή μου άρεσαν τα αστυνομικά μυθιστορήματα κι η ηρωίδα της, η Ντεντέκτιβ Σκαρπέτα ,  το «Oranges are not the only fruit» της Γουίντερσον και το «tipping the velvet» της Σάρα Γουώτερς , που δε μου άρεσε και πολύ αλλά λάτρεψα το «fingersmith», από τα λίγα λογοτεχνικά έργα που αποδόθηκε τόσο ωραία τηλεοπτικά από το BBC. 

 Ο χειμώνας που πέρασε ήταν ο πιο στεγνός και τραχύς των τελευταίων μου χρόνων. Πολλή δουλειά το πρωί, μελέτη για εργασίες το απόγευμα σπίτι αλλά μηδέν από λογοτεχνία. Ένα βράδυ καθώς ολοκλήρωνα μια εργασία έψαξα στο YouTube για κάποιο τραγούδι κι έπεσα στην Andrea Gibson. Τι στην ευχή ,ραντάρ υπάρχει ακόμη και στο διαδίκτυο;  Να αναζητάς  ροκ μπαλάντα και να πέφτεις σε λεσβία ποιήτρια; «Τυχαίο; Δε νομίζω» , που έλεγε και η διαφήμιση. 

 Είναι ένα είδος που ευδοκιμεί πολύ στην Αμερική : spoken word  poets. Οι ποιητές απαγγέλουν στο κοινό χωρίς να διαβάζουν  , πολλές φορές με συνοδεία μουσικής. Βρήκα πολλούς και πολλές «περφόρμερς poets». Η Gibson μου αρέσει , γιατί  πράγματι «δεν είναι καθόλου ευγενική με τις αλήθειες της». Αληθινός χείμαρρος είναι . Αποτυπώνει σύγχρονο λεσβιακό λόγο με χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Αλλά ταυτόχρονα εκπέμπει πνευματικότητα και ευαισθησία.

-“I can guarantee a haircut will never tell you anything about someone's gender, who they love, or how they fuck.”  

-“Our hearts beat so loud the neighbours think we’re fucking when I’m just trying to find the nerve to touch your face.”
-“Our insanity is not that we see people who aren’t there..It’s that we ignore the ones who are.”

                                            

14. λεσβία στο κομμωτήριο

πόνημα που λείπει από τη βιβλιοθήκη μου

Οι χώροι ,όπου στερεοτυπικά οι γυναίκες βγάζουν τα εσώψυχά τους , είναι από τους αγαπημένους μου. Λατρεύω  για παράδειγμα τους διαλόγους  γυναικών στο κομμωτήριο.  Ελάχιστα είναι τα στοιχεία αυτολογοκρισίας  στις κουβέντες τους. Εκτονώνονται μιλώντας για τα πάντα. Τα  πιπεράτα αστεία  άφθονα , η επικαιρότητα  εξετάζεται παράλληλα με τις βαφές , τα  σεξουαλικά υπονοούμενα συνδυάζονται με μαγειρική , η οικονομική κατάσταση παντρεύεται με ανησυχίες για  λευκές τρίχες που πλήθυναν…Αχ αυτές οι λευκές τρίχες! Αυτό είναι  θέμα ανεξάντλητο, όταν τεθεί επί τάπητος. Έχω ακούσει ίσαμε δέκα τρόπους ,για να καλύπτονται. Και δεν μιλάμε  μόνον για λευκές της κεφαλής! Το τι τραβάει το μουνί, που τόλμησε να ωριμάσει, ξεπερνά κάθε φαντασία!Ήμουν στο κομμωτήριο  της γειτονιάς το Σάββατο με  str8 φίλη . Μαζί με την κομμώτρια και τη βοηθό της εφτά γυναίκες συνολικά . Αν είχα  κασετοφωνάκι  και απομαγνητοφωνούσα επακριβώς τους διαλόγους που διεμείφθησαν , οι λάτρεις του Υπερρεαλισμού θα είχαν σκίσει το μανιφέστο του Μπρετόν.

-          Μας πέθανε η εφορία ! 800 ευρώ για ένα σπίτι κι ένα αμάξι.

-          Το κόκκινο θα είναι πάλι trendy και για το 2014.

-          Κορίτσια, χρησιμοποιείτε χαλάουα ή ξυραφάκι για το μπικίνι;

-          Εγώ είχα μηδενική δήλωση . Κόκκινο σε ανταύγειες ή όλο το μαλλί;  

-          Δεν τα ξαναβάφω κόκκινα! Δοκίμασε αποτριχωτικό spray για το μπικίνι.

-          Εγώ το ξυρίζω όλο κι ησύχασα! Γιατί 800 ευρώ , καλέ; Πολλά είναι.

-          Θα αργήσουμε; Θέλω να μαγειρέψω γεμιστά. Είναι άχαρο ξυρισμένο εντελώς.

-           Γεμιστά με κιμά; Ναι, 800 έβγαλε ο λογιστής. Δεν αγριεύει όταν το ξυρίζεις;

-          Η κόρη μου το ξυρίζει ,γιατί είναι αθλήτρια! Γιατί μηδενική δήλωση εσύ;

-          Πάντα με κιμά. Α, όχι ,  βάζεις body lotion  κι είναι απαλό. 

 «Δεν περιγράφω άλλο! » , που έλεγε κι ο Χελάκης στο Euro . Οκ , απολαμβάνω να ακούω γυναίκες ,αλλά έχει και όρια η τιποτολογία κομμωτηρίου. Κάποια στιγμή η κομμώτρια μου προτείνει : «Θες να σου φτιάξω και τα νύχια;» Εκεί ήταν που γέλασα  ολόκαρδα πολύ , χωρίς καμία να καταλάβει το λόγο,  γιατί θυμήθηκα ένα παλιό σύντομο ανέκδοτο. 

-          What do you call a lesbian with long fingernails?

      -          Single!

13. Λεσβίες τραγουδίστριες

Ιούλιος καυτός και στερούμαι τη θάλασσα λόγω μελέτης. Ευτυχώς έχω τη μουσική.Κάνω εδώ ένα μικρό αφιέρωμα.Πρόκειται για focus σε ερμηνεύτριες, που μ' αρέσουν πολύ , γιατί ο κατάλογος είναι ανεξάντλητος. Είναι όλες από διάφορες περιοχές του πλανήτη και δεδηλωμένες λεσβίες.Ελληνίδα λεσβία τραγουδίστρια δεν υπάρχει ...
1. Η Rona Kenan είναι  νέα ταλαντούχα συνθέτης , κιθαρίστρια και ερμηνεύτρια από το Ισραήλ.

 

 

 2.  Η Francesca Gregorini . Απορώ γιατί χάθηκε. Είναι η πρώην της Portia , της συζύγου της Ellen. 

 

 

 

3. Η ανεπανάληπτα μοναδική , αισθησιακή  Ani DiFranco. Θεϊκή..

                                                     

                                     

                                 

              

4. Η  Heather Peace ,  Αγγλίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια . Αν και οι butch δεν ανήκουν στο target group μου , τη λατρεύω! Πεθαίνω! Λιώνωω! Εννοείται ,πως θα της καθόμουν σε όλες τις 'στάσεις' από Ομόνοια μέχρι Βάρκιζα με επιστροφή!

 

5. Η κορυφαία   Linda Perry. Φωνάρα με ψυχή...Ταλεντάρα!

                                      
Θα ακολουθήσει και σέκοντ παρτ εν ευθέτω χρόνω..

12. Romeo and Juliet

Ήρθε να κάτσουμε να τα πούμε, μόλις άρχιζε να βραδιάζει. Λείπει ο άντρας της στο χωριό και τα παιδιά θα έμεναν στη μάνα της. Είναι εξαιρετικός άνθρωπος και καλή  φίλη εδώ και είκοσι ένα χρόνια. Αφού τα είπαμε , ήπιαμε και τον καφέ μας κι είχε μια υπέροχη βραδιά με ρώτησε, πώς κατεβάζω ταινίες.«Όταν λείπουν τα παιδιά κι ο Γιάννης δεν κοιμάμαι εύκολα μόνη μου στο σπίτι».«Τι ταινία θες να δεις;»  Τη ρώτησα.«Κάτι ψαγμένο. Ξέρεις εσύ».

Δεν ξέρω , τι ήξερε πως ξέρω, αλλά βάλθηκα να της δείξω πώς να τις βλέπει on line , γιατί δεν είναι και πολύ εγγράμματη ψηφιακώς η φίλη μου.«Μωρέ , αφού εσύ είσαι νυχτοπούλι , δεν τη βλέπουμε μαζί;»Συμφώνησα . Έβγαλα το laptop στο τραπέζι της βεράντας , έκοψα λίγο πεπόνι και ροδάκινα , έβαλα και δυο ποτήρια λευκό κρασάκι και καθίσαμε.«Τι ταινία είναι;»

Χαμογέλασα κι έδωσα μια «ψαγμένη» απάντηση, η οποία μάλλον την ικανοποίησε.«Πρόκειται για  μοντέρνα εκδοχή  Ρωμαίου και Ιουλιέτας. Ένας  απαγορευμένος έρωτας μεταξύ δυο νέων ανθρώπων, που οι οικογένειές τους ανήκουν σε έθνη που τα χωρίζει μίσος  και βία . Αλλά αυτοί βιώνουν ένα μοναδικό πάθος. Είναι αριστούργημα».Και πάτησα το play για να αρχίσει το «Out in the Dark».

Μετά από είκοσι λεπτά η φίλη απόρησε : «Καλά , μαρή , ταινία με πούστηδες με έβαλες να δω;»  Και «διόρθωσε» μην τυχόν και παρεξηγηθώ σε χρόνο ντετέ :« Ομοφυλόφιλους ,ήθελα να πω».Την κοίταξα μειδιώντας χωρίς να απαντήσω. Χαμογέλασε κι εκείνη. Ξέρει για μένα από τότε που ήμασταν πιτσιρίκες. Σαν συμφοιτήτριες μιλάγαμε για τους έρωτές μας. Εκείνη για τον Παναγιώτη κι εγώ για την Έλενα… Παρατηρούσα τις αντιδράσεις και τα σχόλιά της δίχως να αποκρίνομαι .

 « Τι καταπίεση , που ζει το παιδί ,ρε πούστη μου! Μα είναι μάνα αυτή; ». Χαμογελούσα σιωπηλή .Όταν παρακολουθώ ταινία ,δε μιλώ. Την άκουγα. Στην προκειμένη περίπτωση απολάμβανα. Εις διπλούν μάλιστα . Και την ταινία και τα σχόλια της Λένας. «Τι τραβάνε οι άνθρωποι». Κι άναβε τσιγάρο. Μέχρι που δάκρυσε στο τέλος. Και συμφώνησε. « Ήταν αριστούργημα». Είναι έντονα συναισθηματική η φίλη μου. Το κρασί , ακόμη και το ελάχιστο εντείνει τις ευαισθησίες της. Την πήγα σπίτι με τ’ αμάξι κι όταν φτάσαμε άκουσα μια πολύ όμορφη πρόταση : «Αν καταλάβεις , πως ένα από τα αγόρια μου είναι gay , βοήθησέ με να το κάνω να νιώθει εντάξει»,είπε.
-«Δε θα χρειαστείς καμια βοήθεια από κανέναν. Απλά να συνεχίσεις να του λες πως τον αγαπάς. Αν το κάνεις ,θα είναι cool και θα νιώθει εντάξει παντού και πάντα ».