16. ---E2---

Ο ιδρώτας κυλούσε αργά απ’ το μέτωπο στα μάτια την ώρα του μεσημεριού , που ήμουν πλαγιασμένη στην ακρογιαλιά .Η άμμος ,απολαυστικά θερμή κάτω από το σώμα , συνωμοτούσε τέλεια με τον ήλιο από πάνω , που αποφάσισαν να με  αναζωογονήσουν γενναιόδωρα . Οι ακτίδες με τύφλωναν μα δεχόμουν με ευγνωμοσύνη τη διείσδυση  κι ας έκλεινα τα βλέφαρα. Έπινα την καυτή μέρα  σαν τσάι  νύχτας χειμωνιάτικης, σερβιρισμένο σε αχνιστό φλιτζάνι , που καίει τα δάχτυλα μα είναι  βάλσαμο εντός , σαν το προσφέρει απλόχερα, γυμνή πάνω σε γαλαζωπό σεντόνι, μια εθελόντρια ακτιβίστρια του έρωτα .Για ώρες ατελείωτες απολάμβανα μες στην αμμώδη έρημο την όαση  εκείνη…

 

Ο ουρανός γέμισε μονομιάς από χιλιάδες πράσινα φλιτζάνια ,που πήραν θέση  κι απόμειναν να αιωρούνται σε διάφορα ύψη  αλλά ουδείς ενδιαφέρθηκε για τσάι καλοκαιριάτικα κι όλοι συνέχισαν το μπάνιο τους. Δεν πρόλαβα να ασχοληθώ με τις  προθέσεις του Δημιουργού, γιατί ξάφνου ακούστηκαν φωνές πολλές : «Δελφίνι! Δελφίνι!»  Αλαφιασμένη χαρούμενα ανασηκώθηκα να δω, τι νέο απεικόνιζε ο τρισδιάστατος καμβάς. Διψούσα πολύ, μα έριξα το λιγοστό νερό στο πρόσωπό μου κοιτάζοντας την ώρα . Είχε περάσει μόλις μισό λεπτό. Μπερδεμένη ακολούθησα με το βλέμμα εκεί που εστίαζαν τα δάχτυλα των λουομένων . Είδα να βγαίνει απ΄το κύμα  και να  γονατίζει  προκλητικά πάνω στα βότσαλα μια αιθέρια ύπαρξη, που διόλου δεν έμοιαζε με δέλφινα .Δε με ενόχλησε η ανατροπή κι απόμεινα να αγναντεύω για ώρες  το αναδυόμενο θηλυκό θαύμα… 

   

Το αισθητικό γεγονός πολλαπλασίασε τη δίψα και γύρεψα να βρω νερό. Κοίταζα παράλληλα το ρολόι , που έδειχνε λιωμένο, έτοιμο να  χυθεί απ’ το χέρι μου κι ο χρόνος έμοιαζε να έχει σταματήσει πάλι . Δυο βήματα παρακεί βρήκα έναν αναμαλλιασμένο γέρο , που πούλαγε νερό .« Σταμάτησε το ρολόι μου.. » ψέλλισα γλείφοντας την αλμύρα απ’ τα  χείλη, στραμμένη προς το υγρό  κόσμημα με τις καφετί θηλές στα στήθη. 

-«Ο παράγων Ε2  πάγωσε το χρόνο κι οι εξισώσεις μας πάνε περίπατο», αποκρίθηκε αινιγματικά δίχως να με αντικρίσει καν .Ρούφηξα την οξύτητα ενός λεμονιού και τον κοίταξα .Είχε αποσβολωθεί  εξίσου από τον θαλάσσιο θησαυρό και παρατηρούσε ενθουσιασμένος . Στο πρόσωπό  του καθρεφτιζόταν ένα αμάγαλμα  έκπληξης και δίψας, καθώς του βγήκε η γλώσσα έξω… 

Πρόσθεσα μισό λίτρο ενυδάτωσης μέσα μου κι απόμεινα να κοιτώ ολόγυρα, ανασαίνοντας βαθιά ,κατακλυσμένη από πρωτόγνωρη Ενέργεια. Προσπέρασα έναν κοντό ,ηλικιωμένο κύριο με χοντρά γυαλιά ,που χόρευε βαλς με τη νεαρή κινεζούλα του υπό την σιωπηρή μελωδία βιολιού, που έπαιζε ένας τράγος. Βάδισα σταθερά προς το μπλε με τη συνοδεία μιας ροζ πεταλούδας.  Απαλλαγμένη από ενδύματα απολάμβανα προνομιακά την αντίληψη της ζώσας πραγματικότητας.
Ασυναίσθητα βάλθηκα να συλλαβίζω ηχηρά το προσλαμβάνον σκηνικό : «Η Σχετικότητα κι ο Χρόνος», « Ο Γέρος κι Θάλασσα» , « Το Μουνί και το Δελφίνι»… κι  οι πεταλούδες  όλο πλήθαιναν . Η ανάσα μου κόπηκε καθώς οι εικόνες άρχισαν να  διαδέχονται γοργά η μια την άλλη σχηματίζοντας καμπύλες σε ένα τοπίο, που συρρικνωνόταν και ξεχείλωνε ρυθμικά.
...κι εγώ αποδομήθηκα και διαιρέθηκα σε εκατομμύρια μικρές ευτυχείς μπαλίτσες , τη στιγμή που η θερινή σιωπή άρχιζε να καταβροχθίζεται από την ανυπέρβλητη  μουσική των Pink Floyd ..

 

 Επίμετρο : Ε2 =διαβάζεται εξαρχής ορθά,  απ' όσες ξέρουν και να το γλείφουν...